30/7/09

Carteiro Pat

Acórdome de cando me abrín a cabeza porque escoitei a música do carteiro Pat, fun correndo a sentarme no sofá para velo e dinme un golpe contra a esquina da ventá aberta. Meu pai levoume á bañeira e botoume auga coa billa da ducha. Nese momento timbrou a veciña, que viña a pedirnos sal, e atopouse con ese cadro. Acórdome que non foi preciso darme puntos, pero esa noite durmín cunha pañoleta na cabeza.

7 comentarios:

albis dijo...

Eu acórdome da auga da bañera tinguida de sangue!!

Xur dijo...

A serie do carteiro Pat colleume algo maior, pero lembro que sempre me sentaba a vela se podía. Era unha preciosidade. E agora, por veces, cando paso no coche por certos lugares do noso país, vénme á cabeza a súa furgoneta vermella, e dáme a impresión de que vai aparecer nalgunha curva.
E eu tamén levo unha boa cicatriz na cabeza dende os catro anos.

mica dijo...

Moito me gustaba. Vina dobrada na TVG e logo fun un vrao a Inglaterra e descubrina en inglés. Pero xa non era o mesmo... Carteiro Pat, carteiro Pat, e o seu gato Yes...

abm dijo...

O carteiro Pat é unha das imaxes máis entrañables da miña infancia. Eu querería que ese pobo fose real, de cores planas como o da tele, pequeniño.

Xur dijo...

Eu chamei hai uns poucos anos á TVG para lles pedir que voltasen emitir a serie; quería que a vise a miña filla. Non me fixeron caso.

isaura dijo...

Señores da TVG, qué pouco tacto!

Xur dijo...

Ningún!