Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
"Je me souviens de l'odeur enivrante des livres, à la rentrée scolaire". "Je me souviens", Georges Perec
A doenza da magdalena
1.- Acórdome que Juan Bonilla coleccionaba exemplares do Je me souviens de Perec, e un día escribiu os seus propios "acórdome(s)". Foi así como descubrín este marabilloso libro, feito de cachiños do cotián, entrañables souvenirs cos que se identificaron emocionados xeracións de franceses que, coma el, viviran a súa infancia e adolescencia entre os anos 50 e 60.
2.- Lendo O único que queda é o amor, atopei un dos recordos de Perec en forma de caixiñas de mistos. Logo saudoume Vila-Matas cos seus Recordos inventados, onde tamén se acordaba de Georges Perec, "que escribió un libro que se titulaba Je me souviens y en el que ninguno de los recuerdos era inventado”. Non sei se é preciso dicir que lembro, como non, os cronopios de Julio Cortázar, que tropezaban seguido cos seus recordos soltos pola casa, e sempre tiñan unha caricia para eles cando pasaban boureando polos pasillos.
3.- Creo este blog e pregúntome: padecerei a melancolía da magdalena?
2.- Lendo O único que queda é o amor, atopei un dos recordos de Perec en forma de caixiñas de mistos. Logo saudoume Vila-Matas cos seus Recordos inventados, onde tamén se acordaba de Georges Perec, "que escribió un libro que se titulaba Je me souviens y en el que ninguno de los recuerdos era inventado”. Non sei se é preciso dicir que lembro, como non, os cronopios de Julio Cortázar, que tropezaban seguido cos seus recordos soltos pola casa, e sempre tiñan unha caricia para eles cando pasaban boureando polos pasillos.
3.- Creo este blog e pregúntome: padecerei a melancolía da magdalena?
Je me souviens
Archivo del blog
-
►
2010
(80)
- ► septiembre (4)
-
▼
2009
(100)
- ► septiembre (5)
-
▼
julio
(23)
- San Roque
- Condón
- Carteiro Pat
- Eclipse de sol desde as nubes
- Alta tensión
- Primeira moto
- Medo
- Piollos
- Cuestión de situación
- San Xoán
- Trolas
- Comendo pipas
- Dog Man Star
- Bolos de leite
- Exenta de relixión
- Transportados
- Debaixo do palco
- Aunque te quiebre la vida
- Carneirolos
- Piaguda
- Porrón
- Brillantina
- Unllas vermellas
3 comentarios:
Vexo aínda os corpos tensos e case espidos dos nenos baixo a luz resplandecente de xuño, no tempo dos días longos, lentos e inmensos como unha vida enteira, a arrastrar polo camiño de terra, tirando dunha corda, o corpo da vella figueira talada uns meses antes no campo dos parrulos da señora Elvira. Aquel calvario levoulles grande parte da xornada. E lembro que descansaron na sombra reconfortante da pereira de San Xoán máis grande e fastuosa que viron os meus ollos, e que o bo de Antonio, o seu dono, fixo un caldeiro de auga de limón para os refrescar.
E logo viñeron as pólas.
Aínda vexo a aqueles nenos, e eu estou entre eles, cuberto de suor, canso, suxo e coas mans desfeitas, mais feliz nunha vida xa moi lonxana.
O mellor era a merendola de patacas fritidas, sándwiches de nocilla e coca-cola... e xogar ás agachadas arredor da brasa. Calor de incandescencia que viu medrar os nosos corpos aínda netos.
Acórdome dos contos de medo cos que nos aterrorizabamos uns a outros a última hora, xa co lume case esmorecido.
Publicar un comentario