24/3/09

Bonecos

Acórdome de ter un burriño de peluxe.

4 comentarios:

Anónimo dijo...

Eu lémbrome dun can de plástico, era o meu preferido!!!

Anónimo dijo...

Aquel Nadal, os meus reis chegaron máis tarde que os dos meus primos.
Cando chegaron, os seus – dos meus primos- camións bolquete “ último berro anos 60” en
maquinaria pesada, esvaéronse ante o meu camión de reparto de butano.
Nunca tal viramos en Loureiro.Todas as pequenas bombonas ordenadas.
Todas pequenas, iguais e ca súa cor butano…. Baixaron, subiron, desprazáronse, rascáronse, machucáronse, perdéronse e finalmente supoño que contaminaron.
As veces, síntoas flotando entre as neuronas. Plástico indestrutible.
Entón, acordo.
LcM

Anónimo dijo...

Qué precioso recordo. Hai pegadas químicas ben difíciles de borrar.
Isaura.

Xur dijo...

Anónimo, eu tamén tiven ese camión de reparto de butano. Era unha preciosidade, realmente. Grazas por mo facer lembrar.