Nadal-verán

Acórdome que cando era verán queríamos que fose inverno, mais cando chegaba o frío ansiábamos marchar á praia, andar medio espidas, calzar as chanclas. Un día de moito calor pechamos as contras da casa e sacamos dunha caixa de cartón os galanos brillantes do Nadal. Logo sentamos no sofá facéndonos a ilusión dun oco, un refuxio, unha ardentía interior que nos transportara lonxe da suor física que padecíamos.